Feathering the nest

Feathering the nest. Ik kan het niet mooier zeggen :)

Maar waar heb ik het eigenlijk over? Wel, ken je dat: je bent met vanalles bezig, hier een cursus, daar een webinar, een bijzonder boek, een blog van interessante persoon, voedingsrichtlijnen, misschien wat emotioneel of lichaamswerk, yoga, sport… Je doet vanalles maar hebt toch het gevoel dat je maar niet echt vooruit geraakt. Dat je nergens komt. Je weet misschien wel vaag waar je naar toe wilt, maar toch krijg je het niet helemaal helder. De dingen waar je toe aangetrokken wordt hebben ogenschijnlijk niks met elkaar te maken, maar ergens lijkt het toch relevant. Ogenschijnlijke stilstand. Heel frustrerend.

Tenzij je het eens anders bekijkt. Wat als het toch allemaal ergens zin heeft? Wat als dit alles hoort bij het Grote Voorbereidende Werk? Feathering the nest, zoals ik het ooit ergens las, ik weet helaas niet meer bij wie. Een prachtig beeld vond ik dat: het deed voor mij althans heel veel op zijn plaats vallen. Natuurlijk kun je geen droom laten uitkomen als jijzelf en je omgeving er niet klaar voor zijn! Net zoals je best geen ei legt als je niet eerst hebt gezorgd voor een zacht en stevig nest waar je het veilig in kunt leggen, zodat het alle kansen krijgt om succesvol uitgebroed te worden.

Hoef je al te weten hoe het ei er precies gaat uitzien? Nee hoor, eigenlijk niet, belangrijk is dat je klaar bent, voorbereid bent, voor als het er aan komt. Wat je moet weten op dat moment is dat je wat stevige dingen nodig hebt om het geheel te dragen, zoals takjes bv, maar ook veel zachte, beschermende spulletjes, zoals misschien wat mos, opdat het ei niet te vroeg zou breken. En vooral veel warmte, bv in de vorm van kleine donsveertjes, zodat het in optimale omstandigheden kan focussen op groei.

Hebben de takjes, het mos en de donsveertjes iets gemeen met elkaar? Ogenschijnlijk dus niet, en zo is het ook met een nieuw idee of project dat moet geboren worden. Eerst is er een vaag idee en net zoals met de takjes moet je zorgen dat je bij elk nieuw idee voldoende draagkracht hebt, bij jezelf en bij je omgeving. Dat je sterk genoeg bent, er kunt staan als het nodig is. Fysiek, emotioneel, mentaal, materieel. Hoe groter het ei, hoe sterker je er moet staan. Maar verder staan ze los van elkaar. Je hoeft het ene niet volledig te kennen om het andere te kunnen voltooien.

Mos. Natuurlijk moet het ei in een veilige, beschermde omgeving kunnen uitgebroed worden. En net zoals een kuiken best pas aan de buitenwereld getoond wordt als het er helemaal klaar voor is, zo is het ook met een nieuw idee, een nieuw project. Tenminste als je de kans op overleven groot genoeg wilt houden ;) Je hebt in de kwetsbare, prille fase echt geen kritische, al dan niet goedbedoelde, opmerkingen van derden nodig, geen inmenging of iemand die je op andere gedachten wilt brengen. Laat het kuiken maar eerst sterk genoeg worden…

Donsveertjes… Warmte… Wees vooral lief voor jezelf in deze fase van uitbroeden zou ik zeggen… Zelftwijfel, zelfkritiek, ongeduld, eigenwaarde-issues,… we kennen ze allemaal… Maar ik hoop dat het beeld van feathering the nest meteen wat meer compassie oproept voor de struggles en het vele werk dat je doet en al gedaan hebt. Het gaat ergens naar toe, ook al zie je niet meteen waarheen of wat het wordt. Zolang je maar naar je innerlijke stem luistert, dicht bij jezelf blijft, je intuïtie inzet. En als je de warmte niet van buitenaf krijgt: je kunt het altijd van binnenuit geven. Dat kun je altijd.

Hoe ga jij om met ogenschijnlijke stilstand in je leven? Hoe bereid jij je nest voor? Is het stevig genoeg? Is het veilig genoeg? Maar bovenal: heb je het warm genoeg?

Zachte, warme groetjes,

Bregje