Puppy-brein

Mensen die mij kennen weten dat ik graag te pas en te onpas een uitleg afsteek over het puppy-brein, waar ik dan ook meteen niet meer over kan stoppen... Ze kijken me dan aan of ik van een andere planeet kom en eerlijk? Ik kan ze geen ongelijk geven als ik mezelf bezig hoor, je waardige brein in verband brengen met een bandeloze pup?? ;)

Maar ja, het is zo. Het is een concept waar ik helemaal warm van word: simpel en o zo krachtig! Daar hou ik dus van. Ik hou van het visuele beeld van een enthousiast rondrennende pup die niet kan wachten om iets nieuws te leren, zijn tandjes en pootjes te oefenen, je gezicht af te likken, te spelen... Alles nieuw! Alles mooi! Ik ben er vrij zeker van dat ieder van ons zich dit met het grootste gemak kan voorstellen en vooral dat het meteen en onwillekeurig een glimlach op je gezicht tovert :)

Maar goed, waar gaat het nu over?

Wij westerse mensen hebben nogal eens de neiging om 'in ons hoofd te gaan zitten'. Om onze hele identiteit, onze waarden en overtuigingen, de beslissingen die we nemen, wie we zijn of willen zijn (of vinden dat we moeten zijn) toe te kennen aan ons brein. ‘Ik denk, dus ik ben’, zoiets. Bovendien komen we maar moeilijk tot rust met alle overprikkeling van de media en andere omgevingsfactoren, maar ook door onze eigen gedachten die maar blijven doorgaan met alle problemen van dien... We zitten gewoon continu 'in ons hoofd' en denken dat we daar behoren te zitten.

Nieuwe inzichten binnen de neurowetenschappen in de interacties tussen de hersenen en andere orgaanstelsels volgen elkaar echter snel op. Het blijkt allemaal niet zo simpel te zijn als we ‘dachten’. Zo spreekt men ondertussen bijvoorbeeld ook al van ons ‘hart-brein’ en ons ‘darm-brein’. Beide blijken complexe organiserende centra te zijn die informatie verzamelen en verwerken, boodschappen uitzenden en communiceren en zelfs een sturende werking hebben (!). Dit alles zou ons op zijn minst even moeten doen stilstaan bij de vraag wie (of wat) er nu eigenlijk in charge is?

Mark Waldman, een van de grondleggers van Neuro-coaching, vergelijkt ons brein (of althans een deel ervan) graag met een superintelligente puppy. De grenzen aan wat je het kunt leren zijn bijna onbestaand! Maar net zoals een puppy die geen duidelijke opdrachten krijgt zich gaat vervelen, heeft je brein ook die neiging. Je puppy gaat dan maar zelf op onderzoek uit, gaat kijken waar die zachte vulling van je zetel nu toch vandaan komt waardoor die compleet vernield wordt, of gaat zijn tandjes oefenen op je nieuwe schoenen, of nutteloze rondjes draaien in de tuin op zoek naar zijn staart. Zo ook kan je brein zichzelf helemaal vastdraaien, gaan focussen op negatieve zaken of je helemaal meetrekken in eindeloos gepieker.

Het is dus eigenlijk gewoon een kwestie van je puppy te trainen :) Je puppy leren dat het best gericht gaat zoeken om een doel te bereiken en dat focus daarbij erg belangrijk is. Dat er een tijd is om achter een doel aan te gaan en alert te zijn en een tijd om te spelen, wat voor puppy’s de beste manier is om te ontladen en vreugdevol te blijven leren. En af en toe moet je puppy ook gewoon even in zijn mand gaan liggen en tot rust komen.

Maar hoe doe je dat dan? Hoe begin je er aan? Je kunt natuurlijk allerlei ingewikkelde focustrainingen, stappenplannen en dure programma's gaan uitproberen. Maar is je puppy daar wel aan toe aan het begin van zo’n training? Wat dacht je gewoon van het simpele maar heldere en krachtige 'zoek!'-commando? :)

Een voorbeeld. Stel je voelt je down, bent uit bed gestapt met hoofdpijn en vraagt je af waarom je nu precies vandaag weer je huissleutels binnen hebt laten liggen en de deur hebt toegeslagen. Waarom was net vandaag de koffie op? En waarom begint het net te regenen als je te laat bent voor een belangrijke afspraak en je paraplu ligt thuis? Enz.. Je puppy gaat dan meteen aan de slag om antwoorden te vinden op deze vragen! En zoals je wel al begrepen hebt zul je je daar niet beter van voelen ;)

Wat zou er gebeuren als je in plaats daarvan je puppy een andere zoekopdracht zou geven?

'Wat kan ik vandaag voor mezelf doen wat liefdevol en troostend is?'

‘Ok, deze dag is niet zo goed begonnen, maar welke fijne dingen zijn er al en heb ik misschien even gemist?’

'Ok, ik ben te laat, maar misschien opent zich net daardoor een nieuwe kans of heb ik een onverwachte ontmoeting of gewoon iets moois wat mijn dag een positievere wending zal geven.’

Zoek!

Benieuwd wat je puppy je zal brengen vandaag :)

Speelse groet,

Bregje